παιδί της θλίψης θαρρώ πως μ’ αποκάλεσες…
Κι αν αλησμόνησες
την ομορφότερη σου καληνύχτα
να μου πεις!
Θα βάλω το νυχτικό μου
και θα συννεφοβατήσω
με μάτια κλειστά
αφουγκραζόμενη ήχους μακρόσυρτους,
απόηχους που ξεψυχούν
στον ψίθυρο της νύχτας.
Εκείνης που μου στέρησες.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Μου ταίριαξαν πολύ τούτες οι λέξεις...
Καλή εβδομάδα γεμάτη εμπνεύσεις
στον ψίθυρο της νύχτας πώς τελικά όλα ταιριάζουν...
καληνύχτα καλή μου...
Δημοσίευση σχολίου