Μια καληνύχτα στερημένη

παιδί της θλίψης θαρρώ πως μ’ αποκάλεσες…

Κι αν αλησμόνησες
την ομορφότερη σου καληνύχτα
να μου πεις!
Θα βάλω το νυχτικό μου
και θα συννεφοβατήσω
με μάτια κλειστά
αφουγκραζόμενη ήχους μακρόσυρτους,
απόηχους που ξεψυχούν
στον ψίθυρο της νύχτας.

Εκείνης που μου στέρησες.